الگویی برای هیات های دیگر:
امسال هیچ بنری چاپ نکردیم، از هیچ رنگ و قلم خارجی استفاده نکردیم، هیچ هدیه غیر ایرانی نخریدیم، هیچ لامپ خارجی مجلسمان را روشن نکرد، هیچ پارچه خارجی علم نکردیم، امسال حتی از هیچ خوراکی و تغذیه ای که بوی خارجی بودن از ان استشمام می شد هم استفاده نکردیم ...
امسال هیئت نوجوانان ما به جای بنر، فقط با پارچه و کتیبه مزین شد، رنگ و قلمو ایرانی خریدیم و با هنر دانشجویان هنرمند ایرانی ، طرح عزای اباعبدالله برآن زدیم...
امسال برخلاف سال های پیش که اسباب بازی و لوازم التحریر و روسری چینی می خریدیم، دفتر و خودکار و شال و‌چادر ایرانی خریدیم، امسال برای پذیرایی حتی از کیک هایی که کاغذ جلدش خارجی بود، استفاده نکردیم، کیک یزدی دادیم، موز ایرانی به سختی گیر آوردیم و توزیع کردیم، و با حلوای ایرانی‌پذیرایی نمودیم..
اسمش مهم نیست؛
هیئت ایرانی، هیئت سیاسی، هیئت ولایی یا.... ، اما مهم است امسال هزار نوجوان ایرانی فهمیدند که برای مان مهم است که باید برایشان مهم باشد که با تعصب کالای ایرانی بخرند، برایمان مهم است که کارگر ایرانی شرمنده خانواده اش نشود، برایمان مهم است که حرف ولی روی زمین نماند ...
امسال هیئت نوجوانان انصار الحسین(علیه السلام) زیر علم ولایت خیمه علم کرد...
هیئت ما امسال، چند نفری را از بیکاری نجات داد، دل خانواده ای را شاد کرد، و لبخند را بر لبان کودک ایرانی نشاند...
یاد آمد به صحبت حجه الاسلام پناهیان؛ می گفتند در هیئتی که دغدغه مبارزه با اسرائیل نباشد، شمر هم سینه میزند...
به نظرم رسید در هیئتی که دغدغه گرسنه ماندن کودکان و پابرهنگان نباشد، که دغدغه فرمان ولی نباشد، حتما شمر پایکوبی و هلهله می کند.
به نقل از: سرویس اقتصادی پایگاه 598
مجله ویترینو
